Ακέραιο μικρό σφονδύλι. Βρέθηκε το 1999 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στην περιοχή του Κεντρικού λουτρού.

Έχει αμφικωνικό σχήμα με ελαφρά πιεσμένα προς τα μέσα τα πλαϊνά τοιχώματα. Είναι διακοσμημένο με παχιές ταινίες, μαύρου χρώματος, σήμερα αρκετά φθαρμένου.

Το γνέσιμο, δηλαδή η μετατροπή των υφαντικών ινών σε νήμα για τον αργαλειό και άλλες χρήσεις, υπήρξε μία από τις κύριες ασχολίες των γυναικών στο σπίτι. Ήταν μία σύνθετη και χρονοβόρα διαδικασία που απαιτούσε εμπειρία, επιδεξιότητα και κατάλληλα εργαλεία: τη ρόκα, το αδράχτι και το σφονδύλι.

Ειδικά με τόσο μικρά σφονδύλια μπορούσαν να παραχθούν πολύ λεπτές και ευαίσθητες κλωστές. Γι' αυτό μόνο επιδέξιες υφάντρες ήταν ικανές να τα χειριστούν. Ωστόσο, για αυτά τα μικροσκοπικά σφονδύλια, που απαντώνται ευρύτατα σε όλο τον ελλαδικό χώρο, οι μελετητές έχουν διατυπώσει ποικίλες ερμηνείες. Κάποιοι, μάλιστα υποστηρίζουν πως λόγω του μικρού μεγέθους και βάρους δεν είχαν καμία πρακτική χρήση, παρά μονάχα αποτελούσαν αναθήματα γυναικών σε ιερά. Άλλοι, πάλι τα θεωρούν κουπμιά, διακοσμητικά στοιχεία σε ενδύματα ή χάντρες σε περιδέραια.